1. Każda osoba, która jeździ konno zobowiązana jest do noszenia bezpiecznego, trzypunktowego nakrycia głowy (toczka lub kasku) za każdym razem, kiedy wsiada na konia.
2. Na zajęciach obowiązuje strój – długie spodnie (za kostki), wyższe skarpety oraz buty na płaskiej i twardej podeszwie (Wskazane jest, aby buty jeźdźca nie były zelowane – podeszwa powinna być gładka od czubków buta aż do obcasa). Zaleca się posiadanie ubioru jeździeckiego – bryczesów, sztylpów oraz kasku.
3. Koń jest zwierzęciem płochliwym, więc pamiętaj, aby nigdy nie podchodzić do niego od tyłu, a jeśli musisz wejść do boksu, zawsze odezwij się, aby uprzedzić, że się do niego zbliżasz.
4. Zachowaj szczególną ostrożność przy podnoszeniu kończyn konia oraz przy czyszczeniu i myciu kopyt – czynności wykonuj od przodu, a nie od tyłu.
5. Koń widzi prawie wszystko, ale w sposób nieostry – pamiętaj, aby nie podchodzić do niego od tyłu ani nie klepać go po zadzie.
6. Przed osiodłaniem konia sprawdź stan uzdy i siodła, a w szczególności rzemieni policzkowych, wodzy, puślisk, popręgu i przystuł. Strzemiona muszą być dostatecznie szerokie – stopy jeźdźca powinny w nie wchodzić zupełnie swobodnie.
7. Prowadząc konia idziemy po jego lewej stronie noga w nogę trzymając wodze, uwiąz lub lonżę tuż przy pysku konia.
8. Przy wyprowadzaniu ze stajni jednocześnie większej ilości koni oraz w czasie ich prowadzenia zachowuj między końmi, co najmniej 3 m odstępu. Nie naprowadzaj na ogony innych koni.
9. Podczas postoju, zachowuj 3 m odstępy między końmi. Nie dopuść, aby się obwąchiwały lub podgryzały.
10. Dosiadaj konia i zsiadaj z niego w sposób podany przez instruktora.
11. Stopa powinna opierać się w strzemieniu najszerszą częścią, nigdy nie wkładaj stopy do strzemienia aż po obcas.
12. Siedząc na koniu nie wypuszczaj z rąk wodzy, dosiad musi być zawsze mocny i prawidłowy.
13. Podczas jazdy w zespole nie najeżdżaj na konia poprzednika. Przy wyprzedzaniu oraz mijaniu zachowaj odstęp, co najmniej 1 m od wyprzedzanego jeźdźca.
14. Pamiętaj, że konie mają świetny węch. Nigdy nie dosiadaj konia pod wpływem alkoholu ani środków odurzających.

Regulamin obowiązuje od 12.01.2017 r.

Przebywając na terenie Stadniny Koni Maciukiewicz lub korzystając z jej usług, akceptujesz tym samym warunki regulaminu, jak również wyrażasz zgodę, aby Twoje dziecko jeździło u nas konno.

1. Codziennie sprawdzaj stan zdrowia konia, do pracy może iść tylko zdrowy wierzchowiec.
2. Przed osiodłaniem konia dokładnie go wyczyść. Sprawdź grzbiet i kłąb konia, czy nie ma otarć, skaleczeń lub objawów innych uszkodzeń. Kopystką lub haczykiem oczyścić dokładnie podeszwy kopyt, sprawdzając jednoczenie czy pod podkowę nie dostał się kamyk, szyszka itp. Sprawdź, czy czaprak jest czysty – szczególnie od strony przylegającej do kłody konia.
3. Siodłaj konia w sposób podany przez instruktora. Przed wyjściem ze stajni sprawdź dokładnie osiodłanie i stan ogłowia.
4. Sprawdzaj stan dociągnięcia popręgu. Zbyt luźno zapięty popręg powoduje otarcie kłębu i innych części kłody konia.
5. Pamiętaj o rozgrzewce – każdą pracę rozpoczynaj i kończ stępem swobodnym, (co najmniej 10 minut), aby koń miał czas na przygotowanie mięśni i stawów do pracy, a po jeździe, aby uregulował oddech.
6. Nie pozwalaj koniowi na opuszczanie głowy do ziemi, gdy popręg podpięty jest jak do jazdy, ponieważ może się zapoprężyć (może nastąpić uraz mięśni okolicy mostka).
7. Koń najpierw ucieka, a potem myśli, więc nie przywiązuj go do koniowiązu wodzami.
8. Nie stawiaj koniowi wymagań ponad jego siły – zawsze sprawdzaj jego umiejętności i możliwości w danym momencie.
9. Dbaj o spokój konia zarówno podczas pracy jak i odpoczynku.
10. Nie bij konia – w razie konieczności ukarania, uderz palcatem i to tylko po zadzie.
11. Jeśli zauważysz choćby najmniejsze oznaki choroby lub złego samopoczucia konia – zgłoś to instruktorowi.
12. Unikaj styczności z obcymi końmi.
13. Wyjeżdżając w teren musisz przestrzegać zasad ruchu drogowego. Pamiętaj, aby na drogach zachować maksymalne środki ostrożności, zwłaszcza w odniesieniu do pojazdów nadjeżdżających od tyłu: staraj się zjechać z drogi i przepuścić pojazd. Szczególną czujność zachowaj przejeżdżając przez osiedla – przejeżdżaj tylko stępem.
14. Nie jeźdź kłusem, a tym bardziej galopem po drogach o utwardzonej nawierzchni.
15. W zimie nie wjeżdżaj na pokrywę lodową wód (rzek, jezior, mórz).
16. W czasie burzy nie zatrzymuj się pod drzewami. Postaraj się wrócić spokojnie do stajni. Jeśli koń panikuje uspokajaj go głosem.
17. Zachowuj szczególną ostrożność podczas jazdy w zespole, w którym biorą udział jeźdźcy jadący na ogierach.
18. Jeżeli koń jest spocony oprowadzaj go przed wprowadzeniem do stajni aż wyschnie.
19. Po rozsiodłaniu spłucz wodą zabłocone kończyny konia i rozetrzyj wiechciami słomy kłodę konia, a zwłaszcza miejsce pod siodłem i popręgiem oraz pęciny.
20. Nie pozostawiaj konia bez pracy na kilka dni.
21. Nie eksploatuj konia nadmiernie.
22. Jeśli pracownicy Stadniny Koni Maciukiewicz zauważą niebezpieczne lub nieodpowiedzialne zachowanie w stosunku do zwierząt, jak i do innych osób, mogą nakazać Ci zejście z konia, a nawet poprosić Cię o opuszczenie terenu stadniny.

Regulamin obowiązuje od 12.01.2017 r.

​​​​​​​Przebywając na terenie Stadniny Koni Maciukiewicz lub korzystając z jej usług, akceptujesz tym samym warunki regulaminu, jak również wyrażasz zgodę, aby Twoje dziecko jeździło u nas konno.

PREAMBUŁA

Uprawianie sportu może przynieść dziecku wiele korzyści: jest dobre dla zdrowia fizycznego i psychicznego, może pomóc w budowaniu pewności siebie i być szansą na nawiązanie nowych przyjaźni. By to wszystko było możliwe, sport musi być bezpieczny dla dzieci i musi sprawiać im radość. Każde dziecko, niezależnie od motywacji do uprawiania sportu, zasługuje na ochronę. Naczelną zasadą wszystkich działań podejmowanych przez personel SKM jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie. Każdy pracownik traktuje dziecko z szacunkiem oraz uwzględnia jego potrzeby. Pracownicy zobowiązują się budować i utrzymywać kulturę organizacyjną, która uniemożliwia wszelkie działania i zaniechania, celowe lub nieumyślne, narażające inne osoby na jakiekolwiek krzywdzenie. Niedopuszczalne jest stosowanie przez kogokolwiek wobec dziecka przemocy w jakiejkolwiek formie. Pracownicy SKM, realizując te cele, działa w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych oraz swoich kompetencji.

 

 

Rozdział I

Objaśnienie terminów

 

§ 1

Słowniczek Pojęć

1. Standardy Ochrony Dzieci i Młodzieży Stadniny Koni Maciukiewicz z siedzibą w Nowęcinie zwane dalej Standardami zostały opracowane w związku z obowiązkami nałożonymi ustawą z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich.

 

2. Ilekroć w Standardach jest mowa o:

1) pracownik SKM – należy przez to rozumieć wszystkich pracowników i współpracowników Stadniny Koni Maciukiewicz oraz inne osoby realizujące zadania na terenie SKM na podstawie umów cywilno-prawnych (w tym stażyści i wolontariusze);

 

2) trener - to osoba odpowiedzialna za prowadzenie treningów jazdy konnej na terenie ośrodka w formie indywidualnej lub grupowej.

 

3) dzieckiem jest każda osoba, która nie ukończyła 18 roku życia;

 

4) opiekun dziecka - należy przez to rozumieć osobę uprawnioną do reprezentacji i stanowieniu o dziecku, w szczególności jego przedstawiciel ustawowy;

 

5) Przez krzywdzenie dziecka należy rozumieć popełnienie czynu zabronionego lub czynu karalnego na szkodę dziecka przez jakąkolwiek osobę, w tym członka personelu lub zagrożenie dobra dziecka, w tym jego zaniedbywanie. To każde zamierzone lub niezamierzone działanie/zaniechanie jednostki, instytucji lub społeczeństwa jako całości i każdy rezultat takiego działania lub bezczynności, które naruszają równe prawa i swobody dzieci i/lub zakłócają ich optymalny rozwój. Wyróżnia się 5 podstawowych form krzywdzenia:

1. Przemoc fizyczna wobec dziecka to przemoc, w wyniku której dziecko doznaje faktycznej fizycznej krzywdy lub jest nią potencjalnie zagrożone. Krzywda ta następuje w wyniku działania, bądź zaniechania działania ze strony rodzica lub innej osoby odpowiedzialnej za dziecko, lub której dziecko ufa, bądź która ma nad nim władzę. Przemoc fizyczna wobec dziecka może być czynnością powtarzalną lub jednorazową. Są to także kary fizyczne takie jak długotrwałe przebywanie w jednej pozycji, wykonywanie ćwiczeń nie wynikających z celu sportowego (w tym przekraczających możliwości dziecka), a stosowanych w celach dyscyplinujących.
2. Przemoc emocjonalna (psychiczna) wobec dziecka to przewlekła, niefizyczna, szkodliwa interakcja pomiędzy dzieckiem a dorosłym, obejmująca zarówno działania, jak i zaniechania. Zaliczamy do niej m.in.: niedostępność emocjonalną, zaniedbywanie emocjonalne, relację z dzieckiem opartą na wrogości, obwinianiu, oczernianiu, odrzucaniu, nieodpowiednie rozwojowo lub niekonsekwentne interakcje z dzieckiem, niedostrzeganie lub nieuznawanie indywidualności dziecka i granic psychicznych pomiędzy dorosłym a dzieckiem. Przejawami przemocy emocjonalnej może być zmuszanie dziecka do aktywności ponad jego możliwości fizyczne, realizacja ambicji trenera lub opiekuna wbrew potrzebom dziecka, uzależnianie wartości dziecka od wyników w sporcie.
3. Zaniedbanie: jest wtedy, gdy nikt nie sprawia, by dziecko czuło się ważne, wyjątkowe i kochane, nie troszczy się o nie, ani go nie wspiera. Opiekun dziecka nie interesuje jego zdrowiem, odżywianiem, warunkami bytowymi. Zaniedbanie to niezaspokajanie podstawowych potrzeb dziecka i/lub nierespektowanie jego podstawowych praw przez rodziców, opiekunów, lub inne osoby zobowiązane do opieki, wychowania i ochrony dziecka.  Obejmuje zarówno pojedyncze sytuacje, jak i utrwalony sposób funkcjonowania, w którym opiekun nie zapewnia odpowiednich warunków rozwoju fizycznego, poznawczego, społecznego, emocjonalnego i psychoseksualnego oraz dobrostanu dziecka. Może to dotyczyć takich sytuacji jak: brak bezpiecznego schronienia, opieki, odżywiania (kaloryczności i wartości posiłków adekwatnych do wysiłku fizycznego i potrzeb treningowych), ilości snu, czasu na regenerację po treningu lub przebytej kontuzji, zaniedbań sprzętowych (brak odpowiednich ubrań, butów, okularów sportowych etc.), podstawowej i specjalistycznej opieki medycznej (w tym wykonywania badań sportowych), szczepień, dostępu do edukacji, nieposyłanie do szkoły, niezabezpieczanie książek i pomocy szkolnych, ograniczanie kontaktów społecznych, brak dbałości o bezpieczeństwo fizyczne, niezapewnienie bezpieczeństwa emocjonalnego.
4. Przemoc seksualna (wykorzystywanie seksualne dziecka) to angażowanie dziecka przez dorosłego/lub inne dziecko w aktywność seksualną, bez kontaktu fizycznego (np. ekshibicjonizm, wszelkie formy werbalnego molestowania np. prowadzenie rozmów o treści seksualnej nieadekwatnej do wieku dziecka lub komentowanie w sposób seksualny wyglądu i zachowania dziecka, seksualizacja zabaw i wizerunku, skłanianie do kontaktu z treściami pornograficznymi, grooming - uwodzenie w internecie w celu nawiązania kontaktu) lub z kontaktem fizycznym takim jak dotykanie, zmuszanie dziecka do dotykania ciała sprawcy w sposób seksualny czy stosunek seksualny. Jest to także seksualizacja zawodników i zawodniczek polegająca na nieadekwatności stroju i wizerunku do wieku dziecka. Każda czynność seksualna podejmowana z dzieckiem poniżej 15 r.ż. jest przestępstwem. Z wykorzystaniem seksualnym mamy do czynienia, gdy taka aktywność wystąpi między dzieckiem a dorosłym lub dzieckiem a innym dzieckiem, jeśli te osoby ze względu na wiek bądź stopień rozwoju pozostają w relacji opieki, zależności, władzy. Wykorzystanie seksualne może przyjąć również formę wyzyskiwania seksualnego, czyli jakiegokolwiek faktycznego lub usiłowanego nadużycia pozycji podatności na zagrożenia, przewagi sił, lub zaufania, w celach seksualnych, w tym, ale nie wyłącznie, czerpanie zysków finansowych, społecznych lub politycznych z seksualnego wykorzystywania innej osoby. Szczególne zagrożenie wyzyskiwaniem seksualnym zachodzi w czasie kryzysów humanitarnych. Zagrożenie wyzyskiwaniem istnieje zarówno wobec dzieci jak i ich opiekunów.
5. Przemoc rówieśnicza (agresja rówieśnicza, bullying): występuje, gdy dziecko doświadcza różnych form przemocy ze strony rówieśników, bezpośrednio lub z użyciem technologii komunikacyjnych (internetu i telefonów komórkowych). Ma miejsce wtedy, gdy działanie ma na celu wyrządzenie komuś przykrości lub krzywdy (intencjonalność), ma charakter systematyczny (powtarzalność), a ofiara jest słabsza od sprawcy bądź grupy sprawców. Obejmuje przemoc werbalną (np. przezywanie, dogadywanie, ośmieszanie), relacyjną (np. wykluczenie z grupy, ignorowanie, nastawianie innych przeciwko osobie), fizyczną (np. pobicie, kopanie, popychanie, szarpanie), materialną (np. kradzież, niszczenie przedmiotów) oraz elektroniczną (złośliwy SMS lub e-mail, wpis w serwisie społecznościowym, umieszczanie w internecie zdjęć lub filmów ośmieszających ofiarę), a także przemoc podczas randki ze strony chłopaka/dziewczyny, wykorzystanie seksualne - dotykanie intymnych części ciała lub zmuszanie do stosunku płciowego lub innych czynności seksualnych przez rówieśnika, przemoc uwarunkowaną normami i stereotypami związanymi z płcią.

 

6) Osoba odpowiedzialna za Standardy Ochrony Dzieci i Młodzieży SKM – należy przez to rozumieć osobę wyznaczoną przez kierownictwo SKM do sprawowania nadzoru nad realizacją niniejszych Standardów;
 

7) Osoba odpowiedzialna za politykę ochrony dzieci wdrażającą standardy ochrony dzieci - członek personelu wyznaczony przez kierownictwo SKM sprawujący nadzór nad prawidłowym stosowaniem standardów ochrony dziecka w podmiocie oraz ich aktualność.) Osoba odpowiedzialna za udzielanie wsparcia dziecku - osoba odpowiedzialna za opracowanie planu wsparcia dziecka i jego monitorowanie.

9) Dane osobowe dziecka to wszelkie informacje umożliwiające identyfikację dziecka, w tym jego imię i nazwisko, wizerunek.

3. Zadaniem wszystkich pracowników SKM jest kierowanie się dobrem dziecka i podejmowanie wszelkich działań w zgodzie z obowiązującymi przepisami prawnymi – w tym obowiązkiem ochrony dzieci przed krzywdzeniem;

 

Rozdział II

Rozpoznawanie i reagowanie na czynniki ryzyka krzywdzenia dzieci

 

§ 2

1. Pracownik SKM posiada wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwraca uwagę na czynniki ryzyka i symptomy krzywdzenia dzieci.
2. W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka pracownik SKM  podejmuje rozmowę z opiekunami, przekazując informacje na temat dostępnej oferty wsparcia i motywując ich do szukania dla siebie pomocy.
3. Pracownik SKM monitoruje sytuację i dobrostan dziecka.
4. Pracownicy SKM otrzymują szkolenie w zakresie ochrony dzieci odpowiednie dla ich roli w SKM oraz odnoszące się do ich odpowiedzialności za dzieci.
5. Każdy nowo przyjęty pracownik SKM oraz raz na dwa lata każdy członek personelu pracujący z dziećmi przechodzi przeszkolenie w zakresie zapisów Polityki ochrony dzieci (obowiązujące zasady i procedury);
6. W sytuacji aktualizacji polityki pracownicy SKM są informowani o wprowadzanych zmianach, a w razie potrzeby szkolenie jest powtarzane.
    
7. Do obowiązków osoby odpowiedzialnej za politykę ochrony dzieci wdrażającej standardy ochrony dzieci należy:

1. dbałość o udostępnienie polityki ochrony dzieci na stronie internetowej oraz na terenie SKM;
2. przygotowanie pracowników SKM do stosowania polityki ochrony dzieci przed przystąpieniem do pracy albo po dokonaniu zmian w tej polityce;
3. delegowanie zadań oraz odpowiedzialności związanych z realizacją polityki ochrony dzieci w SKM do odpowiednich jednostek oraz monitoring ich realizacji;
4. prowadzenie ewidencji pracowników SKM, którzy zapoznali się z polityką ochrony dzieci przed przystąpieniem do pracy albo po dokonaniu w niej zmian;
5. przegląd polityki ochrony dzieci w porozumieniu i współpracy z kierownictwem, pracownikami SKM oraz dziećmi i w miarę możliwości ich rodzicami/opiekunami; w tym analiza rekomendacji przekazywanych od osób odpowiedzialnych za bezpieczeństwo w internecie, ochronę dziecka oraz wsparcie dziecka.
6. monitorowanie czy występują trudności w stosowaniu polityki;
7. koordynowanie prac związanych z aktualizacją polityki;
8. opracowywanie harmonogramów szkoleń i zakresu działań edukacyjnych.

8. Do osoby odpowiedzialnej za ochronę dziecka należy, adekwatnie do sytuacji:

1. przyjęcie zgłoszenia o wystąpieniu czynnika ryzyka zagrożenia dobra dziecka;
2. przyjęcie zgłoszenia o ujawnieniu symptomów krzywdzenia dziecka lub krzywdzeniu dziecka; ujawnionych lub zgłoszonych incydentach lub zdarzeniach zagrażających dobru dziecka, dokumentowanie ich, weryfikacja oraz informowanie kierownictwa podmiotu o wynikach poczynionych ustaleń;
3. przyjęcie zgłoszenia o podejrzeniu lub niewłaściwym udostępnieniu, rozpowszechnianiu lub wykorzystaniu wizerunku dziecka lub ujawnione na tym tle problemy;
4. zainicjowanie interwencji;
5. poinformowanie właściwego ośrodka pomocy społecznej o potrzebie wszczęcia procedury „Niebieskiej Karty”;
6. zawiadomienie sądu opiekuńczego;
7. złożenie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka;
8. prowadzenie ewidencji zdarzeń oraz interwencji, zabezpieczanie dokumentacji;
9. przekazywanie rekomendacji zwiększających bezpieczeństwo dzieci do osoby odpowiedzialnej za aktualizację polityki ochrony dzieci.

9. Do osoby odpowiedzialnej za udzielanie wsparcia dziecku należy:

1. opracowanie planu pomocy dziecku i jego monitoring;
2. przekazywanie rekomendacji zwiększających bezpieczeństwo dzieci do osoby odpowiedzialnej za aktualizację polityki ochrony dzieci.

§ 3.

Zasady rekrutacji personelu

 

1. Rekrutacja członków pracowników SKM odbywa się zgodnie z zasadami bezpiecznej rekrutacji personelu. Zasady stanowią Załącznik [nr 1] do niniejszej Polityki.
2. Osoba przyjęta na stanowisko związane z pracą z dziećmi musi bezwzględnie podpisać następujące oświadczenia:

1. oświadczenie o zapoznaniu się i zobowiązaniu do przestrzegania z Polityką ochrony dzieci oraz Zasadami bezpiecznych relacji – Załącznik [nr 6];
2. oświadczenie o krajach zamieszkania w ciągu ostatnich 20 lat, innych niż Rzeczypospolita Polska - Załącznik [nr 7].
3. oświadczenie dotyczące niekaralności za przestępstwa na szkodę dzieci (jeżeli z ważnych powodów nie może przedstawić informacji niekaralności pochodzącej z krajowych rejestrów karnych)– Załącznik [nr 8].

3. Brak zgody na podpisanie któregokolwiek dokumentu wymienionego w ust. 2 powyżej uniemożliwia nawiązanie z tą osobą jakiegokolwiek stosunku prawnego (zawarcie umowy o pracę lub współpracy).

 

§ 4.

Zasady bezpiecznych relacji między personelem i dziećmi

 

1. Personel zna i stosuje ustalone w SKM zasady bezpiecznych relacji personel – dziecko stanowiące Załącznik [nr 2], dziecko –dziecko stanowiące Załącznik [nr 3].
2. Personel zapoznaje opiekunów dzieci z zasadami bezpiecznych relacji personel – dziecko, dziecko – dziecko.

 

Rozdział III Procedury interwencji w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa dziecka

§ 5

 

1. Procedury interwencji mają na celu wspierać pracowników SKM w realizowaniu prawnego i społecznego obowiązku reagowania w sytuacji podejrzenia krzywdzenia dziecka. Pracownicy SKM  ze względu na możliwość obserwowania dziecka w sytuacjach ukazujących skutki krzywdzenia, pełni ważną rolę w procesie rozpoznawania go u dziecka.
2. Celem interwencji jest zatrzymanie krzywdzenia dziecka i zapewnienie mu bezpieczeństwa.
3. Zagrożenie bezpieczeństwa dzieci może przybierać różne formy, z wykorzystaniem różnych sposobów kontaktu i komunikowania.
   
    
4. Na potrzeby niniejszego dokumentu przyjęto następującą kwalifikację zagrożenia bezpieczeństwa dzieci:

1. przestępstwo na szkodę dziecka (np. wykorzystanie seksualne, znęcanie się nad dzieckiem);
2. inna forma krzywdzenia, niebędąca przestępstwem ściganym z oskarżenia publicznego, taka jak np. krzyk, kary fizyczne, poniżanie;
3. zaniedbanie potrzeb życiowych dziecka (np. związanych z żywieniem, higieną czy zdrowiem).

5. Na potrzeby niniejszego dokumentu wyróżniono procedury interwencji w przypadku podejrzenia działania na szkodę dziecka przez:
   1. osoby dorosłe (pracowników SKM, inne osoby trzecie, rodziców/opiekunów prawnych),
   2. inne dziecko.

 

§ 6

 

1. W przypadku powzięcia przez członka personelu podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone, lub zgłoszenia takiej okoliczności przez dziecko lub opiekuna dziecka, pracownik SKM ma obowiązek sporządzenia notatki służbowej i przekazania uzyskanej informacji kierownictwu SKM. Notatka może mieć formę pisemną lub mailową.
2. Interwencja prowadzona jest przez kierownictwo SKM, które może wyznaczyć na stałe do tego zadania inną osobę. W przypadku wyznaczenia takiej osoby jej dane (imię, nazwisko, email, telefon) zostaną podane do wiadomości personelu, dzieci i opiekunów.
3. W przypadku wyznaczenia innej osoby do prowadzenia interwencji pod pojęciem „kierownictwa SKM” należy rozumieć osobę odpowiedzialną za prowadzenie interwencji.
4. Jeżeli zgłoszono krzywdzenie ze strony osoby wyznaczonej do prowadzenia interwencji, wówczas interwencja prowadzona jest przez kierownictwo SKM.
5. Jeżeli zgłoszono krzywdzenie ze strony kierownictwa SKM, a nie została wyznaczona osoba do prowadzenia interwencji, wówczas działania opisane w niniejszym rozdziale podejmuje osoba, która dostrzegła krzywdzenie lub do której zgłoszono podejrzenie krzywdzenia.
6. Kierownictwo SKM informuje opiekunów o obowiązku zgłoszenia podejrzenia krzywdzenia dziecka do odpowiedniej instytucji (prokuratura/policja lub sąd rodzinno-opiekuńczy, lub najbliższy ośrodek pomocy społecznej). Jeżeli poinformowanie opiekuna dziecka jest sprzeczne z dobrem dziecka lub niemożliwe, odstępuje się od tego obowiązku.
7. Po poinformowaniu opiekunów zgodnie z punktem poprzedzającym, kierownictwo SKM składa zawiadomienie o podejrzeniu przestępstwa do prokuratury/policji [wzór stanowi Załącznik nr 10] lub wniosek o wgląd w sytuację rodziny do sądu rejonowego, wydziału rodzinnego i nieletnich [wzór stanowi Załącznik nr 12], bądź pismo o zbadanie sytuacji dziecka do ośrodka pomocy społecznej [wzór stanowi Załącznik nr 11].
8. Dalszy tok postępowania leży w kompetencjach instytucji wskazanych w punkcie poprzedzającym.
   
   
    
9. Z przebiegu każdej interwencji sporządza się kartę interwencji, której wzór stanowi Załącznik [nr 9] do niniejszej Polityki. Kartę załącza się do rejestru interwencji prowadzonego przez SKM.
10. Wszystkie osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych powzięły informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane do zachowania poufności, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.
11. W przypadku gdy podejrzenie zagrożenia bezpieczeństwa dziecka zgłosili opiekunowie dziecka, a podejrzenie to nie zostało potwierdzone, należy o tym fakcie poinformować opiekunów dziecka na piśmie.
12. W zależności od potrzeb może zostać powołany zespół w celu opracowania metod wsparcia dziecka krzywdzonego składający się ze specjalistów i pracowników SKM.

 

§ 7

 

W przypadku podejrzenia, że życie dziecka jest zagrożone lub grozi mu ciężki uszczerbek na zdrowiu należy niezwłocznie poinformować odpowiednie służby (policja, pogotowie ratunkowe), dzwoniąc pod numer 112, następnie niezwłocznie informuje kierownictwo lub w przypadku nieobecności osobę odpowiedzialną za przeprowadzanie interwencji. Poinformowania służb dokonuje pracownik SKM, który pierwszy powziął informację o zagrożeniu i następnie wypełnia kartę interwencji.
 

§ 8

Krzywdzenie przez osobę dorosłą

1. W przypadku gdy zgłoszono krzywdzenie dziecka kierownictwo SKM przeprowadza rozmowę z dzieckiem i innymi osobami mającymi lub mogącymi mieć wiedzę o zdarzeniu i o sytuacji osobistej (rodzinnej, zdrowotnej) dziecka, w szczególności jego opiekunami. Kierownictwo SKM stara się ustalić przebieg zdarzenia, ale także wpływ zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka. Ustalenia są spisywane na karcie interwencji.
2. Kierownictwo SKM organizuje spotkanie/a z opiekunami dziecka (o ile opiekun nie jest sprawcą), którym przekazuje informacje o zdarzeniu oraz o potrzebie/możliwości skorzystania ze specjalistycznego wsparcia, w tym u innych podmiotów lub służb.
3. W przypadku, gdy wobec dziecka popełniono przestępstwo, kierownictwo SKM sporządza zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa i przekazuje je do właściwej miejscowo policji lub prokuratury.
4. W przypadku, gdy z rozmowy z opiekunami wynika, że nie są oni zainteresowani pomocą dziecku, ignorują zdarzenie lub w inny sposób nie wspierają dziecka, które doświadczyło krzywdzenia kierownictwo SKM sporządza wniosek o wgląd w sytuację rodziny, który kieruje do właściwego sądu rodzinnego.
5. W przypadku, gdy z przeprowadzonych ustaleń wynika, że opiekun dziecka zaniedbuje jego potrzeby psychofizyczne lub rodzina jest niewydolna wychowawczo (np. dziecko chodzi w nieadekwatnych do pogody ubraniach, opuszcza miejsce zamieszkania bez nadzoru osoby dorosłej), rodzina stosuje przemoc wobec dziecka (rodzic/inny domownik krzyczy na dziecko, stosuje klapsy lub podobne rodzajowo kary fizyczne), należy poinformować właściwy ośrodek pomocy społecznej o potrzebie pomocy rodzinie, gdy niespełnianie potrzeb wynika z sytuacji ubóstwa, bądź – w przypadku przemocy i zaniedbania – konieczności wszczęcia procedury „Niebieskie Karty”.
   
    
6. W przypadku gdy zgłoszono krzywdzenie dziecka przez pracownika SKM, wówczas osoba ta zostaje odsunięta od wszelkich form kontaktu z dziećmi (nie tylko dzieckiem pokrzywdzonym) do czasu wyjaśnienia sprawy.
7. W przypadku gdy pracownik SKM dopuścił się wobec dziecka innej formy krzywdzenia niż popełnienie przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego na jego szkodę, kierownictwo SKM powinno zbadać wszystkie okoliczności sprawy, w szczególności wysłuchać osobę podejrzewaną o krzywdzenie, dziecko oraz innych świadków zdarzenia. W sytuacji, gdy naruszenie dobra dziecka jest znaczne, w szczególności, gdy doszło do dyskryminacji lub naruszenia godności dziecka, należy rozważyć rozwiązanie stosunku prawnego z osobą, która dopuściła się krzywdzenia, lub zarekomendować takie rozwiązanie zwierzchnikom tej osoby. Jeżeli osoba, która dopuściła się krzywdzenia, nie jest bezpośrednio zatrudniona przez SKM, lecz przez podmiot trzeci, lub jest wolontariuszem wówczas należy zarekomendować zakaz wstępu tej osoby na teren SKM, a w razie potrzeby rozwiązać umowę z instytucją współpracującą.
8. Wszystkie osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych powzięły informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane do zachowania tych informacji w tajemnicy, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.

 

§9

Krzywdzenie rówieśnicze

 

1. W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka przez inne dziecko przebywające w podmiocie (np. na treningach, obozach lub innych wydarzeniach sportowych) należy przeprowadzić rozmowę z dzieckiem podejrzewanym o krzywdzenie oraz jego opiekunami, a także oddzielnie z dzieckiem poddawanym krzywdzeniu i jego opiekunami. Ponadto należy porozmawiać z innymi osobami mającymi wiedzę o zdarzeniu. W trakcie rozmów należy dążyć do ustalenia przebiegu zdarzenia, a także wpływu zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka krzywdzonego. Ustalenia są spisywane na karcie interwencji. Dla dziecka krzywdzącego oraz krzywdzonego sporządza się oddzielne karty interwencji.
2. Wspólnie z opiekunami dziecka krzywdzącego należy opracować plan naprawczy, celem zmiany niepożądanych zachowań.
3. Z opiekunami dziecka poddawanego krzywdzeniu należy opracować plan zapewnienia mu bezpieczeństwa, włączając w ten plan sposoby odizolowania go od źródeł zagrożenia.
4. W trakcie rozmów należy upewnić się, że dziecko podejrzewane o krzywdzenie innego dziecka samo nie jest krzywdzone przez opiekunów, innych dorosłych bądź inne dzieci. W przypadku potwierdzenia takiej okoliczności należy podjąć interwencję także w stosunku do tego dziecka.
5. W przypadku, gdy dziecko krzywdzące nie uczestniczy w działaniach podmiotu należy porozmawiać z dzieckiem poddawanym krzywdzeniu, innymi osobami mającymi wiedzę o zdarzeniu, a także z opiekunami dziecka krzywdzonego celem ustalenia przebiegu zdarzenia, a także wpływu zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka. Kierownictwo klubu organizuje spotkanie/a z opiekunami dziecka, którym przekazuje informacje o zdarzeniu oraz o potrzebie/możliwości skorzystania ze specjalistycznego wsparcia, w tym u innych podmiotów lub służb oraz o sposobach reakcji na zdarzenie (poinformowanie sądu rodzinnego, poinformowanie szkoły, poinformowanie opiekunów dziecka krzywdzącego).
6. Jeżeli osobą podejrzewaną o krzywdzenie jest dziecko w wieku od 10 do 17 lat, a jego zachowanie stanowi czyn karalny, należy ponadto poinformować właściwy miejscowo sąd rodzinny lub policję poprzez pisemne zawiadomienie.
7. Jeżeli osobą podejrzewaną o krzywdzenie jest dziecko powyżej lat 17, a jego zachowanie stanowi przestępstwo, wówczas należy poinformować właściwą miejscowo jednostkę policji lub prokuratury poprzez pisemne zawiadomienie.

§ 10

Plan wsparcia

 

1. Każde dziecko doznające krzywdzenia otrzymuje plan wsparcia, którego celem jest zadbanie o dobrostan dziecka krzywdzonego.
2. Plan wsparcia przygotowany indywidualnie oraz dostosowany jest do potrzeb i oczekiwań dziecka krzywdzonego, a jednocześnie uwzględniający zasoby ośrodka oraz kompetencje pracowników SKM.
3. W planie wsparcia należy uwzględnić zasady bezpiecznych relacji personel-dziecko oraz dostępne w ośrodku środki, które mogą służyć dziecku. Przykładowe formy wsparcia dla dziecka krzywdzonego to m.in wspólnie z dzieckiem określenie sieci wsparcia w otoczeniu (np. psycholog w szkole, zaufana osoba dorosła w rodzinie), wskazanie z kim w ośrodku może rozmawiać o zaistniałej sytuacji, wskazanie i wytłumaczenie co dalej będzie działo się w jego sprawie, wzmocnienie i docenienie, że dziecko powiedziało o trudnej dla siebie sytuacji, przekazanie numeru do Telefonu Zaufania dla Dzieci i Młodzieży (116 111).

 

 

 

Rozdział IV

 Zasady ochrony wizerunku dziecka

§ 12.

1. SKM zapewnia najwyższe standardy ochrony danych osobowych dzieci zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa oraz Polityką RODO SKM.
2. Wytyczne dotyczące ochrony wizerunku dziecka zawierające szczegółowe zasady rejestrowania i upubliczniania wizerunku dziecka do celów służbowych i prywatnych oraz zasady przechowywania materiałów zawierających wizerunek dziecka stanowią Załącznik [nr 5] do Polityki.
3. SKM, uznając prawo dziecka do prywatności i ochrony dóbr osobistych, zapewnia ochronę wizerunku dziecka kierując się odpowiedzialnością i rozwagą wobec utrwalania, przetwarzania, używania i publikowania wizerunków dzieci.
4. Utrwalanie, przetwarzanie, używanie, publikowanie wizerunku dziecka znajdującego się na zdjęciu, nagraniu bądź na jakimkolwiek nośniku musi być dokonywane rozważnie i ostrożnie. Działania tego rodzaju są dopuszczalne wyłącznie w celu celebrowania sukcesów dziecka, dokumentowania działań lub funkcjonowania SKM (w tym m.in. na zawodach, treningach), przy zachowaniu bezpieczeństwa dzieci.
5. Zdjęcia bądź nagrania, o których mowa w ust. 4, są realizowane bez dyskryminacji ze względu na jakiekolwiek cechy.
6. W każdym wypadku należy kierować się dobrem i godnością dziecka. Materiał zawierający wizerunek dziecka nie może być uwłaczający lub obrażający je, pokazywać sytuacji, które bez kontekstu wydają się ośmieszające, niewłaściwe, pokazywać przekroczeń strefy intymnej i nagości, utrwalać stereotypów. W celu ochrony dziecka przed działaniami naruszającymi jego dobro, w trakcie rejestracji:

1. dziecko musi być ubrane, a sytuacja utrwalana na zdjęciu/nagraniu nie może być dla dziecka poniżająca, ośmieszająca ani ukazywać go w negatywnym kontekście;
2. zdjęcia/nagrania dziecka powinny się koncentrować na czynnościach wykonywanych przez dziecko i w miarę możliwości przedstawiać dziecko w grupie, nie pojedynczo.

7. Zabronione jest ujawnianie w trakcie rejestracji jakichkolwiek informacji dotyczących dziecka, w tym jego stanu zdrowia, sytuacji materialnej, sytuacji prawnej i powiązanych z wizerunkiem dziecka.
8. Wszystkie podejrzenia i problemy dotyczące niewłaściwego utrwalania i rozpowszechniania wizerunków dzieci należy rejestrować i zgłaszać kierownictwu SKM.

 

 

Rozdział V
Monitoring stosowania Polityki

§ 14.

1. Kierownictwo SKM wyznacza Joannę Maciukiewicz jako osobę odpowiedzialną za Politykę ochrony dzieci w podmiocie.
2. Osoba, o której mowa w punkcie poprzedzającym, jest odpowiedzialna za monitorowanie realizacji Polityki, za reagowanie na sygnały naruszenia Polityki i prowadzenie i analizę rejestru zgłoszeń oraz zaproponowanie zmian w Polityce.
3. Osoba, o której mowa w ust. 1 niniejszego paragrafu, przeprowadza wśród personelu podmiotu, raz na 24 miesiące, ankietę monitorującą poziom realizacji Polityki. Wzór ankiety stanowi Załącznik [nr 13] do niniejszej Polityki.
4. W ankiecie personel może proponować zmiany Polityki oraz wskazywać naruszenia Polityk.
5. Osobna ankieta bądź inna forma oceny funkcjonowania Polityki przeprowadzana jest wśród dzieci i ich opiekunów. Wzór stanowi Załącznik [nr 14].
6. Osoba, o której mowa w ust. 1 niniejszego paragrafu, dokonuje opracowania ankiet lub innych form oceny wypełnionych przez członków personelu, dzieci i ich opiekunów oraz oceny zgodności Polityki z obowiązującymi przepisami prawnymi. Sporządza na tej podstawie raport z monitoringu, który następnie przekazuje kierownictwu podmiotu.
7. Kierownictwo SKM wprowadza do Polityki niezbędne zmiany i ogłasza pracownikom SKM, dzieciom i ich opiekunom nowe brzmienie Polityki.

 

Rozdział VII
 Przepisy końcowe

1. Polityka wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.
2. Ogłoszenie następuje w sposób dostępny dla pracowników SKM, dzieci i ich opiekunów, w szczególności poprzez wywieszenie w miejscu ogłoszeń dla personelu lub poprzez przesłanie jej tekstu drogą elektroniczną oraz poprzez zamieszczenie na stronie internetowej i wywieszenie w widocznym miejscu w siedzibie, również w wersji skróconej, przeznaczonej dla dzieci.
3. Podmioty współpracujące, w przypadku, gdy ich działalność obejmuje kontakt z dziećmi, są zobowiązane do przestrzegania niniejszej Polityki.